Kara za sprzedaż narkotyków

Przepisy karne rozróżniają nieodpłatne udzielanie środków odurzających od udzielania środków odurzających w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Na czym polega różnica i jaka grozi sprawcy kara za poszczególne przestępstwa? Materiał ten poświęcony jest w szczególności podejrzanym i oskarżonym o popełnienie czynów zagrożonych związanych z przestępstwami narkotykowymi. Udzielanie, czyli dystrybucja środków odurzających może mieć charakter odpłaty i nieodpłatny. Innymi słowy, udzielać można narkotyków za darmo, jak również za odpłatnością, czyli je sprzedawać. Jest to pewne uproszczenie, jednakże najczęściej mające miejsce w praktyce.

O powyższym traktują dwa różnie przepisy. Pierwszy z niż, art. 58.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani mówi, że „kto, wbrew przepisom ustawy, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia albo umożliwia ich użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Jest to typ podstawowy przestępstwa, odnoszący się do udzielania narkotyków nieodpłatnie, czyli za darmo. Najwyższą karą przewidzianą za takie przestępstwo to kara 3 lat pozbawiania wolności, o ile osobą, której środki odurzające zostały udzielone nie jest osobą małoletnią, bądź ilość tych środków nie stanowi znacznej ilości. W dwóch ostatnich przypadkach będziemy mieli do czynienia z typem kwalifikowanym, za który grozi kara pozbawiania wolności do lat 8.

W art. 59.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stypizowane natomiast zostało przestępstwo odpłatnego udzielania narkotyków. Zgodnie z przytoczonym przepisem, „ kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 ”. Osoba, która dopuściła się wyżej wymienionego przestępstwa, odpowie jak za typ podstawowy. Typ kwalifikowany omawianego przestępstwa dotyczy, odpłatnego udzielania osobie małoletniej. W takim przypadku kara jaka grozi sprawy zaczyna się od lat 3. W przypadku takiego przestępstwa- typu kwalifikowanego brak jest karalności za odpłatne zbywanie znacznych ilości środków odurzających. Nie oznacza to że nie jest to karalne. Wręcz przeciwnie, jest karalne, i najprawdopodobniej zostanie określane jako wprowadzenie do obrotu znacznych ilości tych środków lub uczestnictwo w ich obrocie, o czym mówi art. 56.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani.

Różnica w przypadku wyżej przedstawionych przestępstw wydaje się oczywista. Pierwszą i niepodważalną różnicą jest podział na udzielanie środków odurzających; na udzielanie odpłatne i na nieodpłatne. Pamiętać należy, że cechą wspólną obu występków jest fakt udzielania narkotyków konsumentowi, czyli końcowemu odbiorcy. Organy ścigania w pierwszej kolejności skupią się na ustalaniu w jaki sposób sprawca działał oraz kto był bezpośrednim odbiorcą środków odurzających nabywanych od zbywcy. Jeśli okaże się, że podejrzany zbywał narkotyki osobie, która następnie zbyła lub miała zamiar zbyć  je na rzecz konsumentów, wtedy z całą pewnością zostanie takie zachowanie zakwalifikowane jako udział w obrocie środkami odurzającymi, za co w typie podstawowym grozi kara od 6 miesięcy do 8 lat.